ارائه ی راهبردهای کاهش خطر پذیری در زنجیره ی تأمین با رویکرد تجزیه و تحلیل اهمیت – عملکرد و madm (مطالعه ی موردی در صنعت فولاد آلیاژی)

در سال های اخیر مدیریت زنجیره تأمین به دلیل جهانی شدن بازارهای کسب و کار، اهمیّت بیشتری پیدا کرده است. عواملی مانند چرخه کوتاه تر عمر محصول، ظهور فناوری های جدید، افزایش روابط بین تأمین کنندگان و توسعه محصولات، زنجیره تأمین را به سمت پیچیده شدن پیش می برد. با افزایش پیچیدگی، سطح عدم اطمینان و خطر پذیری موجود در زنجیره نیز افزایش می یابد. از این رو مدیریت خطر پذیری زنجیره تأمین یکی از موضوعاتی است که مورد توجه سازمان ها قرار گرفته است. یکی از خطر پذیری های موجود در زنجیره ی تأمین، خطر پذیری های وارده از ناحیه ی تأمین کنندگان است. در این مطالعه، خطر پذیری زنجیره ی تأمین از این منظر، مورد بررسی قرار می گیرد. بدین منظور عوامل مؤثر بر خطر پذیری های وارده از سوی تأمین کنندگان بر صنعت فولاد آلیاژی، شناسایی و با استفاده از vikor رتبه بندی شدند. پس از رتبه بندی، به منظور شناسایی عواملی که نیاز به بهبود دارند و سازمان بایستی اقدامات لازم را در مورد آن ها انجام دهد، از تجزیه وتحلیل اهمیت–عملکرد استفاده شده است. با استفاده از این راه کار، مهم ترین عوامل مؤثر بر خطر پذیری که نیاز به بهبود دارند، شناسایی و راهبرد های لازم به منظور پاسخ گویی هر چه مناسب تر ارائه شده است.